öykü

Biliyorsunuz... Siz öldürdünüz onları. Kendinizden dahi saklamanız neticeyi milim oynatmıyor. Masum duyguları öldürdünüz, kursaklarda kaldı sevinçler...

Oysa, kuşlardık biz, ufacıktık, hayaller taşardı gözlerimizden. Azıcık mutlulukla dolardı kursağımız... Bırakmadınız ki! Yanlış hayatlarınıza bahaneler aradınız, mutlu insanları buldunuz. Sizin bahaneleriniz yalnızlığınıza sebep yanlışlarınızdı aslında..

Bu sefer kuru yok, hepsi yaş. Yananların hepsi yaş. Tüttü, tüttü, tüttü odunlar, sonra pis bir koku yayıldı, aslında yaş odunlar sandığım masum kuşların cansız bedenleriymiş. Ben görmedim. Yerde yatıyor, yıldızları seyrediyordum. Kan koktu... Bir sis girdi yıldızlarla arama, gözlerim karardı. Bir kuştum ve yanlışa düşmüşlerin hatalarının bedelini ben ödüyordum. Biz ödüyorduk. Biz kuşlar...

Ellerini masumiyet suyunda yıkayıp, sütten çıkmış ak kaşık olanlar. Aahhh!

Dün gece rüyamda bir öykü gördüm. Fırtınaya içinde esmesi için sesleniyor, onu önce dağların tepesinden uçurumların dibine vurmasını sonra tutup arşa çıkarmasını istiyordu. Beyaz bir telekti, öyküydü o kuş...