Neredeyse 2 ay oldu antidepresan kullanıyorum. Hayatımda ilk defa oluyor bu. Daha öncesinde uyku ilacı bile kullanmışlığım yoktu. Bırakın onu antibiyotik bile içmezdim. Genel olarak ilaç düşmanı bir ailenin çocuğuyum ama gel gör ki son 1 yılda vücudum koccamaan bir ilaç kutusuna dönüştü. İki haftada bir antibiyotik kullanmamı geçtim 3 aylık psikoterapi sonucu artık ilaç kullanmadan ilerleme kaydedemeyeceğim bir hale geldim. Kronik depresyondan muzdarip bünyem aşırı halsizlikten mahvolmuştu. Uyuyup uykumu alamamaktan, bulduğum her köşede sızmaktan, 2 adım yürüyemeyecek kadar kendimi mecalsiz hissetmekten ve sürekli her şeye sinirlenip, her şeyden nefret etmekten ilallah dedim.
Sonuç olarak doktorumun da tavsiyesiyle Cipralex kullanmaya başladım. Daha ilk 2 günden etkisini hissetmeye başladım. Vücudumdaki sebepsiz ağrılar, sürekli yorgunluk hissi, sabahları uyanamama problemi ilk haftadan azalmaya başladı. Sürekli tatlı şeyler yemeye duyduğum istek ortadan kalktı. Yine canım tatlı istiyor ama eskisi gibi günde 4-5 çikolata yemiyorum. Tabi bunun aşırı takık olduğum kilom üzerinde de pozitif etkisi oldu. Yavaş yavaş kilo veriyorum. Spor yapmadan kilo verilmez diye bas bas bağıran ben spor yapmadan kilo veriyorum. Daha ilaca yeni başladığım zamanlardaydı, ev arkadaşlarımdan biri nasıl hissediyorsun diye sormuştu. Biraz düşününce verdiğim cevap şu oldu. Hayat güzelmiş lan! Hakkaten hayat güzelmiş. Yani ben her şeyi bir mutsuzluk perdesi arkasından görüyormuşum. Hayatımdan ve kendimden nefret etmekle hem vaktimi hem kendimi tüketmek yaşamımın özeti olmuş. Tabiki ilaç etkisi altındaki bu sahte mutluluğa çok bel bağlamıyorum ancak gerçekten hayatta güzel şeyler olabileceğini hatırladım tekrar. İki yanında ağaçlar dizilmiş bi yoldan aşağı inerken gözlerimi kapatıp derin bir nefes çekip içimde tutmak ve nefes almanın güzelliğini hatırlamak gibi. Güneşin altında sereserpe uzanmış patilerini yalayan bir kediyi uzaktan görüp kocaman gülümsemek gibi. Düşük, yüklemi, öznesi kayık cümleler kuruyorum. Aslında şu an iş yerindeyim ve biraz da aceleye geliyor ama bu yazıyı neden yazmak istediğimi söyleyeyim. 2 gün Üsküdar'daydım. İlacımı yanıma almayı unutmuşum. Sadece 2 gün ilaç içmedim ve o korkunç sürekli uyuyayım, hayat berbat bir şeydir mottom hemen geri döndü. Buradan da anlıyoruz ki iyileşmiyorum, sadece oyalanıyorum. Bunu da doktorcuğumla konuşmam gerek. Kızacak muhtemelen ama yapcak bişey yok.
Neyse, sakin kalalım, esen kalalım canlar...
Geçmiş olsun. İlaç kesin tedavi değil belki ama onun sağladığı geçici ferahlık toparlanmana yardımcı olabilir. Belki bir süre sonra rahatça bırakabilirsin de.
YanıtlaSilfiruzem nasılsın?
YanıtlaSilsonunda iyiym ama sen nasılsın Mia. yoksun pek
Silgerçekten işe yaradı mı ilaç?? ben de kullanmaya başlayacağım. doktorum verdi iki gün evvel.
Silaynen ben de senin gibi anti-ilaç bir aileden geliyorum ve grip olduğumda ilaç almak yerine çiğ zencefil yiyerek iyileşmeye çalışıyorum.
dolayısıyla bir yandan da korkuyorum. ama görüyorum ki depresyonum kronikleşmeye başladı. ben de 2 aydır terapiye gidiyorum ama çok bir ilerleme olmadı.
neyse yani. iyi bir şekilde atlatabildin diymi? geçecek yani diymi :) ve ilaç alınca bir sıkıntı olmadı diymi??
Kullanacağın ilaca bünyene ve durumuna göre değişir aslında. Ben depresyonun fiziksel etkilerinden şikayetçi olduğum için başladım bu ilaca ve çok memnun kaldım. 2 aydır içmiyorum ama çok bir yoksunluk yaşamadım sadece enerjim azaldı. Onun için de arı sütü gibi bünyeyi güçlendiren takviyeler kullanıyorum ve genel olarak kendimi iyi hissediyorum sanırım.
SilTavsiye noktasına gelince bunu bana sormamalısın. Herkesin deneyimleri farklı. Terapistinden memnun değilsen değiştir. Kararlarına güven duyabileceğin birisi olsun terapistin. Emin ol faydasını göreceksin ve randevularını aksatma, kesinlikle haftada bir git. Bence :)