Lisedeydim sanırım. Bir dil olarak Arapça’ya merak sardığım yılların ilkiydi. Arapça’da kelimelerin erkek yada dişi oluşuna göre değişmesi bana çok ilgi çekici geliyordu. Muallim-muallime, katib-katibe gibi kelimenin cinsiyete göre –e eki aldığını öğrenmiştim. Bu durumda bana kalırsa İmam kelimesinin dişiyi ifade eden şekli “İmame” olmalıydı. Dolayısıyla bu yeni buluşumu cümle içinde kullanma heveslisiydim.
Bir gün annemle günlük muhabbetlerimizden birinde konu Hz.Aişe’ye gelmiş ve bende çok bilirmiş gibi “o dönem kadınlarının imamesiydi bence” demiştim. Annem gülmekten yerlere yatmış bense sebebini anlayamamıştım. Uzuuuunca bir süre güldükten sonra imame neye denir biliyor musun benim saf kızım, tesbihin başındaki kısma denir demiş ve gülmeye devam etmişti. Çok bozulmuştum ancak bilmediğini bilmek şerefine erişmiştim neticede.
Sonra düşününce İmame kelimesinin benim düşündüğüm anlama neden gelemeyeceğini kendi yorumumla şöyle açıklamıştım. İmam kelimesi “emame” yani “ön” kelimesinden menşeili olup önder anlamına gelir. Kadın önder gibi bir şey söz konusu olamayacağına göre, Arapça’da İmame kelimesinin karşılığının benim düz mantık yürüterek bulduğum anlam olmaması da gayet doğaldır.
H.K.Ş
13.01.12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder