Kırmızı denkleminde bir maviydim sanki
Hem umutla savaşıp, hem umut oluyordum.
Kaybolduğum labirentleri hep ben kuruyordum.
Üstüme çöken karabulutlar, benim gözyaşlarımı taşıyordu.
Uyumsuz kafiyelerle, saçma düşüncelerle
Aklımda beş dizeyle, fırlayıp yataktan.
Tekrar dikiyordum boş bakan gözlerimi tavana.
Kırmızı denkleminde bir maviydim, evet.
O olmadan yapamazdım, varken de...
Ne işe yarardım ki,
Kararsız kalmaktan başka...
H.K.Ş
06.10.06
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder