Bugün yine denizin sırtı ürpermiş. Gizli bir şarkının rüzgarı sırtından geçmiş, tüylerini diken diken etmiş. Gözlerinde şüpheci bir sakınmayla etrafı kolaçan ediyor. Özgüvenli bir tedirginlikle eteklerini düzeltip, gözlerini kırpıştırıyor. Bir ortaçağ leydisi vakarında, dünyadan umursuz. Deniz çok karışmış bugün. Yaza ısınamamışlıkla bahara hasretin ortasında kalmış. Ellerini önünde bağlamış, düşünüyor. Bu sürüncemeli ruh halini tahlil etmeye çalışmakta. Yalnızlığın tadını çıkaracaktı hesapta. Ah, ama o yaramaz martılar yok mu! Rahat bırakmaz ki onlar. Tadında bir yalnızlığın kimseye zararı yok oysa...
Aşık olunası çok şey var ama ben bugün denize tekrar aşık oldum. Onun sakin tabiatlı gülüşüne, gizlice somurtuşuna, martılara olan olgun sabrına yine hayran kaldım. Zaten ben sabır ve sakin tabiata hep hayrandım ya...
Benim insanım deniz gibi olmalı...
H.K.Ş
07.07.10
Pendik
