22 Kasım 2010 Pazartesi

bilmezdim

alışmanın bu kadar kolay, kaybetmenin bu kadar zor olduğunu bilmezdim... bilinmeyesice...
yanlış anlaşılmaktan korkardım hep ama yanlış anlaşılmanın bu kadar korkunç olduğunu bilmezdim...
dilimle mahvettiklerimi ellerimle tamir etseydim, eminim onlarda kalbim kadar harap olurlardı...
kalbimin izbe köşelerinden henüz çekine çekine çıkarken, şimdi yine oraya dönüyorum. her zamankinden biraz daha kırgın...
belki bahane, bilmem ne, hayaller hayaller, bitin. öylesine bitin ki, insanlarımı kaybetmek bana böyle zor gelmesin...
ey kalbim! kırılmalara karşı garantili bir takım porselenle değiştireceğim seni... içime batıyorsun...

H.K.Ş

2 yorum:

  1. yokk canımm sen yazmamışşsındırr bunu...daha neler...:D..her kiminse bu yazı:)) beğenildi an itibariylee..

    YanıtlaSil
  2. aslında ben yazdım. eskiden daha iyilerini de yazabiliyodum ama nalet mühendislik...

    YanıtlaSil